Eκθεση φωτογραφίας χορού του Αποστόλη Ζαχαράκη
«Που πάει ο χορός όταν ο χορευτής πάψει να κινείται; Πώς μεταμορφώνεται η κίνηση, το πάθος, οι ανάσες, ο πόνος, η ένταση, ο ρυθμός μέσα σ' ένα φωτοστεγανό κουτί; Και κυρίως, γιατί συμβαίνει αυτό; Πόσο φως μπορεί να κρατήσει ένα σώμα που χορεύει, πόσο από αυτό καταλήγει στο τυπωμένο χαρτί;»
Η φωτογραφία με βασικά της πρώτα υλικά, το φως και τον χρόνο, είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια εγγραφή της στιγμής. Ειδικά η φωτογραφία χορού μπορεί να καταγράψει συναισθήματα που μπορεί ακόμα και να ξεφύγουν από το γυμνό μάτι στην ζωντανή παράσταση.
«…Δεν θέλησα να είμαι δέντρο, κύμα ή λουλούδι. Ως θεατές, στο σώμα ενός χορευτή οφείλουμε να δούμε τον εαυτό μας. Όχι την μιμική της καθημερινότητας, όχι φυσικά φαινόμενα αλλά ούτε και εξωτικά πλάσματα από άλλο πλανήτη. Οφείλουμε να δούμε κάτι από το θαύμα, αυτό της ανθρώπινης ύπαρξης». - Μάρθα Γκράχαμ.
Επιλέγουμε ως φεστιβάλ την παρουσία της ζωντανής χορεύτριας στον χώρο, σε μια συνομιλία με την παγωμένη εικόνα, πάνω σε ένα κοινό παρονομαστή. Αυτήν της έννοια της στιγμής στο χορό, άλλα και στην φωτογραφία. Μια στιγμή, κάθε στιγμή, που απλά δεν μπορεί να επαναληφθεί.
Η έκθεση πραγματοποιήθηκε στον εκθεσιακό χώρο του Mύλου του Παππά, ενός πρώην βιομηχανικού χώρου στο κέντρο της πόλης της Λάρισας όπου είναι πια η βάση της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού και Επιστημών του Δήμου Λαρισαίων και έχει πια μεταμορφωθεί σε μια κυψέλη πολιτισμού, φιλοξενώντας ανεξάρτητους καλλιτέχνες και ομάδες της πόλης για πρόβες και παρουσίαση της δουλειάς τους.
Χορός για το video: Μαρία Κυρμά
ΔΕΣ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
«To Τεράστιο Οικοδόμημα της Ανάμνησης» (Τhe Vast Edifice of Memory)
Πειραματικό, συνεχώς εξελισσόμενο βίντεο, με υλικό προφορικών μαρτυριών πολιτισμικών πρακτικών που σχετίζονται με τη διατροφή και την υγεία.
Ομάδα: Η Κληρονομιά της Γεύσης -The Heritage of taste.
“..Όταν όμως από ένα μακρινό παρελθόν τίποτα δεν επιζεί, αφού πεθάνουν οι άνθρωποι, αφού καταστραφούν τα άψυχα, μόνες πιο φθαρτές, αλλά πιο μακρόβιες, πιο άυλες, πιο επίμονες, πιο πιστές, η όσφρηση και η γεύση ζουν για καιρό ακόμα, σαν τις ψυχές, για να θυμούνται, να περιμένουν, να ελπίζουν, πάνω σ' όλα αυτά τα ερείπια, να βαστούν χωρίς να λυγίζουν, πάνω στη μικρή σχεδόν άυλη σταγόνα τους, το τεράστιο οικοδόμημα της ανάμνησης".
Μαρσέλ Προυστ, Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο, Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 14η έκδοση 2019.
Το παραπάνω απόσπασμα από το αριστούργημα του Μαρσέλ Προυστ αποτελεί, από το 2015, μια από τις κεντρικές αναφορές για την «Κληρονομιά της Γεύσης», η οποία συλλέγει προφορικές μαρτυρίες σχετικά με τη διατροφή και την υγεία, δημιουργώντας έτσι ένα μεγάλο αρχείο, την Κληρονομιά της Λέξης. Οι δύο αυτές «κληρονομιές» αλληλοεπιδρούν και δημιουργούν πειραματικές οπτικές αποτυπώσεις αυτού του τεράστιου οικοδομήματος που λέγεται ανάμνηση, έτσι ώστε να έρθουν στην επιφάνεια νέες ευκαιρίες για δημιουργική παρουσίαση του αρχειακού υλικού αλλά και νέες οπτικές σε ζητήματα που αφορούν την ατομική και συλλογική μνήμη.
Η σειρά βίντεο «Το Τεράστιο Οικοδόμημα της Ανάμνησης», είναι συνεχώς εξελισσόμενη και αποτελεί μια μορφή διαλόγου με όσα συμβαίνουν γύρω μας. Κατοχή, απελευθέρωση, η δίκη της χρυσής αυγής, η περίοδος του Οκτωβρίου δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο κατάλληλη. Φέτος, το τεράστιο οικοδόμημα της ανάμνησης είναι αφιερωμένο στην περίοδο της κατοχής και της απελευθέρωσης με βασικό άξονα την τροφή. Χρονικά κινείται από το μεγάλο ΟΧΙ του ελληνικού λαού, που «καμιά κηλίδα δεν θα μπορούσε να προσαφθεί ότι εγκατέλειψε τα εδάφη του» τον Οκτώβρη του 40, στην απελευθέρωση του μετά από αγώνες τον Οκτώβρη του 44, στην καταδίκη «της σποράς των ηττημένων του 45» τον Οκτώβρη του 2020. Γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο, καθώς ανταποκρίνεται στο πως θα αντιπαλέψουμε την επιβολή ενός συγκεκριμένου μοντέλου ιστορικής μνήμης, αλλά και τον ιστορικό αναθεωρητισμό.
Ο κάθε αφηγητής φέρει και φέρνει τις δικές του χρονικότητες στο βίντεο, είτε μέσω βιωμένων γεγονότων είτε μέσω της «μαθημένης» μνήμης, εξερευνώντας τρόπους να μην τουριστικοποιηθεί η μνήμη αλλά να γίνει θεσμική και να προσπαθήσει να μετατραπεί σε πολιτισμικό προϊόν.
Η Κληρονομιά της Γεύσης: Κλαίρη Μπακούρα, Δημήτρης Σταυρόπουλος, Αλέξανδρος Τουλουμτζίδης, Αλεξία Φεγγίτη
https://www.taste-heritage.com/
ΔΕΣ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
